Μικρογραφίες, βιβλία από τη φυλακή

Με την ελπίδα, τη χαρά,

τη νειότη συντροφιά σας,

αστέρια, γη και ουρανός

θα γίνουνε δικά σας.

Τραγουδάκι από το "Κουκλοθέατρο του Μαθιού" της  Έλλης Παππά.

<< Βιβλία μινιτούρες μπορεί να γοητεύουνε πολλούς μεγάλους, δεν ήξερα όμως αν αρέσουνε και στα μικρά παιδιά. Πιο απλά, δεν ήξερα αν μια σειρά από βιβλία μινιατούρες θα άρεσε στο γιο μου. Γεννημένος το 1951, είχε μπει πια στον έκτο χρόνο του κι εμένα μου είχε κολλήσει η ιδέα πως η πρώτη, τελείως προσωπική, ολότελα δική του βιβλιοθήκη έπρεπε να είχε αυτό το λιλιπούτιο σχήμα. Ύστερα από πολύ σκέψη το αποφάσισα. Κάθε μήνα θα του έστελνα ένα τόσο δα βιβλιαράκι με δικά μου παραμύθια..>>

Η Έλλη Παππά κι ο σύντροφός της, Νίκος Μπελογιάννης, συνελήφθησαν για την πολιτική δράση τους τον Δεκέμβριο του 1950. Λίγους μήνες αργότερα γεννήθηκε στη φυλακή ο γιος τους. Καταδικάστηκαν σε θάνατο, αλλά η Έλλη δεν εκτελέστηκε ως μητέρα βρέφους. Κρατήθηκε αρχικά σε απομόνωση, στην Ασφάλεια, κι έπειτα στις φυλακές Καλλιθέας, Κάστορος και Αβέρωφ. Στα δεκατρία χρόνια της φυλακής, η Παππά δεν έπαψε να δημιουργεί -κατάλληλα για την εκάστοτε ηλικία του- βιβλία για το παιδί που μεγάλωνε με τη φροντίδα της αδελφής της, Διδώς Σωτηρίου.

Γραμμένα ή διασκευασμένα από την ίδια, ζωγραφισμένα και βιβλιοδετημένα στο χέρι με συναρπαστική λεπτομέρεια, τα βιβλία που φιλοτέχνησε για το γιο της η Έλλη Παππά είναι μια ακραία αντίσταση πολιτισμού σε συνθήκες βαρβαρότητας. Είναι μια χειρονομία πλούτου, που εκφράζεται με μια πλησμονή λέξεων και χρωμάτων σε συνθήκες πλήρους στέρησης (του συντρόφου της, του παιδιού της, της ελευθερίας της). Εκεί ακριβώς οφείλεται η διαχρονική σημασία τους: καταδεικνύουν την επιλογή -ίσως, σωστότερα, την υποχρέωση- του ανθρώπου να παραμένει στρατευμένος στο αίτημα του Λόγου και της Ομορφιάς, όταν η έλλειψή τους τον δυναστεύει.

Θα το βρείτε στο μαγαζάκι του Βυσσινόκηπου.